Op Deense leerlingensafari
Het was woensdag, dag drie. We moesten weer erg vroeg, zodat we om half 9 op de stageschool aanwezig konden zijn. Ik was samen met drie mede-wiskundigen ingedeeld bij een gewone Deense school. Waar wij op tijd zijn aangekomen, ondanks ons kleine foutje met het openbaar vervoer (te vroeg uit stappen en vervolgens op de volgende bus wachten).
We hebben in de school gevraagd naar de lerarenkamer en werden daar al snel opgevangen. Er was een plattegrond van de school voor ons en ze hadden een rooster voor ons samengesteld. We waren gesplitst in twee groepen van twee. We zijn gekoppeld aan de docent waar wij twee lessen bij gingen wonen en volgde hem naar de klas.
De leerlingen zaten al allemaal klaar. Het was tenslotte hun klaslokaal, waar de leraren naar toe kwamen. Dit had ik al van te voren gehoord, maar vond het nog steeds apart. De klas was ingedeeld in een klassikaal deel waar leerlingen de opgaven aan elkaar uitlegden voor het bord waar de docent vooral sturing gaf. Vervolgens legde de docent het een en ander uit en tot slot gingen de leerlingen zelfstandig werken.
Tijdens het zelfstandig werken hadden we ook enkele gesprekken met de Docenten over het onderwijs, over de verantwoordelijkheid van de kinderen en de ouders. Leerlingen hebben niet zo veel huiswerk, maar als ze dit hebben en samen in groepjes moeten werken, dan zijn de ouders verantwoordelijk dat dit in een veilige sfeer gebeurt en dat de kinderen een kopje thee aangeboden krijgen. Dit vind ik erg leuk en goed van de school dat hier aan gedacht wordt.
Er zijn weinig toetsmomenten in het Deense schoolsysteem. Er is erg veel verantwoordelijkheid en op de school waar wij zaten waren de ouders ook erg betrokken bij de school. Deze ouders kwamen op school voor een soort rapportgesprek, maar dan zonder rapport. De leerling liet op deze gesprekken dan zien wat hij de laatste tijd had gedaan en hoe het ging. Dit gebeurt op onze middelbare school nog veel te weinig (vind ik dan).
De docent moedigde mij aan een leerling te helpen met een som. Dit was qua leeftijd een groep 7. De leerling had een probleem, dat vooral taalkundig van aard was. Dat was jammer, daarom lukte het mij niet goed om de leerling te helpen.
De pauze brak aan en de docent moest buiten surveilleren. Hier kwam het grote leeftijdsspreiding ter sprake. Dat deze spreiding zorgt dat de grotere een beetje op de kleinere passen en hierom zichzelf ook minder snel afzetten tegen van alles en nog wat.
De docent vond het ook jammer voor de kinderen dat mannen ondervertegenwoordigd zijn in het Deense onderwijs. Vooral de jongen kunnen minder jongensgedrag vertonen, omdat de vrouwelijke collega's dit als druk zien, terwijl mannelijke docenten dit beter begrijpen. Een soort van "Boys will be boys". Ik had toevallig kort hiervoor een onderzoek hierover gelezen. Daar kwam naar voren dat de jongens ook mannelijke rolmodellen nodig hadden.
Na nog veel meer meningen te hebben uitgewisseld was de pauze over en hadden ik en de ander een soort van tussenuurtje. Deze hebben wij besteed aan voedsel scoren, van de stad Kopenhagen te genieten en een universiteitsparkje met allerlei verschillende bloemen, planten en bomen, welke allemaal van naambordjes waren voorzien.
Wij hebben vervolgens nog een wiskunde les bij dezelfde docent bijgewoond, maar deze leerlingen waren ongeveer 15 jaar oud. Dit was meer de leeftijd die wij zelf ook les gaan geven. Na deze les zijn we naar een les Engels gegaan. Na deze les zat onze safari er op en zijn wij richting het hostel gegaan.
Boys will be boys
We besloten de rest van de middag door te brengen door te tafeltennissen, airhockeyen, pesten, 31en en toepen, totdat er wat meer volk terug kwam.
Samen eten
In de avond gingen wij met z'n allen bij een turk restaurant uit eten. Dit was een warm buffer met allerlei eten. Dit was niet zo duur, daarentegen was het eten niet van zulke beste kwaliteit maar het vulde wel.
Onze Deense contactpersoon van de Deense lerarenopleiding vergezelde ons bij dit eten. We hebben veel gepraat en gediscussieerd over leerlingen, onderwijs geven, de verschillen en overeenkomsten in onze onderwijssystemen, de geschiedenis erachter en wat de toekomst ons brengt. Daarnaast hebben wij natuurlijk een aantal Deense woorden geleerd, welke ik nu al weer vergeten ben, maar die op dat moment leuk waren om uit te spreken.
Chillen
Na het eten zijn we weer naar het hostel gegaan. Er waren nog plannen om de kroegen van Kopenhagen onveilig te maken, maar deze zijn door de regen letterlijk en figuurlijk in het water gelopen. Uiteindelijk hebben we wat kaartspelletjes gedaan, enorm veel gelachen onder genot van wat lekkere drankjes.
Het begin van onze laatste dag
Het was haasten haasten, rennen, vliegen, vallen, inpakken en doorgaan. Ik heb eerst nog genoten van een heerlijk uitgebreid ontbijt, wat ik elke dag van hoog niveau vond en mij erg goed heb gedaan alle vroege ochtenden. Hierna heb ik mij heerlijk opgefrist voor de laatste dag, de kamer aan kant gemaakt en mijn spullen ingepakt.
Deense hogeschool
Wij ging voor de laatste keer naar de Deense lerarenopleiding. Hier gingen wij in het groepje werken aan het afronden van het wiskunde zonder woorden project. Na deze dag moest de les gegeven kunnen worden.
Praten, tekenen en discussiëren
We hadden besloten ons eerste deel er in te houden. Dat leerlingen het moesten ervaren, dat een driehoek (in een plat vlak) 180 graden is door middel van scheuren en de hoekjes aan elkaar schuiven.
Daarna kwam een Deen met een driehoek van meer dan 180 graden. Om er meer diepgang in te krijgen voor de 3 vwo klas in Nederland waar deze les aan gegeven zal worden. We hadden discussies over wat een driehoek op een bol was, of dit 3D of 2D was. Het was volgens ons uiteindelijk een 2D vlak dat niet vlak was. Daarna zijn we een werkvorm gaan bedenken en gaan perfectioneren. We zouden eerst de leerlingen 3 hoeken van 90 graden geven en ze de opdracht geven om op een papiertje met deze 3 hoeken een driehoek te vormen en de lijnen hiertussen te tekenen. Dit gaat uiteraard niet lukken. Vervolgens gaan wij ze bewijzen met een bal en een daarop getekende driehoek (met behulp van een handig hulpstuk), dat dit wel kan, maar dat het dan op een bol moet, zodat ze uiteindelijk ervaren dat een driehoek niet altijd 180 graden is, maar de ze wel "outside of the box" moeten denken. We wilden vooral dit laatste stimuleren. Dat maakt wiskunde veel uitdagender dan alleen je examen te kunnen halen.
Filmen, of eigenlijk niet
Het was te laat om deze les nog op een Deense school uit te voeren. We wilden er zeker iets mee doen deze dag. Daarom besloten we deze les te gaan filmen en zelf de leerlingen te spelen, zodat er een beeld was van hoe onze les eruit zou zien.
We hadden de hele les gedraaid in een lokaal. We dachten dat het gefilmd was, maar er was alleen maar een foto van gemaakt. Wat een domper! Op dat moment werden we opgehaald om bij een groeps-iets te zijn.
La lalala la
We gingen als Nederlanders het diophantische vergelijkingen lied voor de Denen zingen. Uiteindelijk hebben we nog 2 leuke groepsfoto's gemaakt en hebben nog vrolijk met elkaar gebabbeld. Van hier uit kon iedereen zijn eigen gang gaan in Denemarken. Ik wilde wel graag dat we de les nog gingen filmen. Ik heb met wat mede-wiskundige afgesproken dat ik ze zou bellen als ik in "the city" zou zijn en ik eerst nog wilde filmen.
Take two
We namen het lokaal er achter en begonnen met onze tweede poging om te filmen. We hebben goed gekeken of de apparatuur (mijn digitale camera) nu wel echt wilde filmen. Dat wilde die. We hebben de les gedraaid en deze ging prima, it was a wrap!
Ik heb de film op de laptop van de Deen gezet, we hebben e-mailadressen uitgewisseld, een foto van ons groepje gemaakt en elkaar bedankt voor de leuke tijd.
De zoektocht naar de rest
Samen met mijn medelander gingen we naar "the city", op zoek naar de resr. De bus was sneller, maar ik vond het heerlijk weer om de benenwagen te nemen, dus de benenwagen "it was". Kopenhagen zat ondertussen redelijk goed in mijn interne googlemaps. Na een heerlijke wandeling gemaakt te hebben gingen wij de Legowinkel in wat souvenirs kopen. Wat een toeval, daar was de rest van de crew die ik op dat moment van plan was te bellen (niet helemaal toevallig, want ik wist wel dat ze daar heen gingen, maar de timing was dus gewoon goed;))
